Liefste Lex,
Exact een jaar geleden, op kerstdag kwam je kijken… Ons kerstkindje… Je wou niet meer wachten. Je hoorde waarschijnlijk mama en papa maar al te vaak zeggen dat je mocht komen BEHALVE op een feestdag. Je zou ons kind niet zijn als je het dus effectief niet zou doen. We hadden niets anders verwacht. BAM, op Kerstdag dan nog wel.
Eigenlijk was het best spannend. ‘s Nachts voelde ik het al een beetje maar ik twijfelde. Wat was het nou? Waren het weeën? Maar toen ik in die auto stapte en naar het ziekenhuis reed wist ik het. Jij ging niet meer op jou laten wachten. Ik weet nog wat ik voelde in de auto, ‘s morgens om half 5, amper iemand op de baan… Jij en ik…Niemand die wist wat er ging gebeurden, enkel wij. Papa en Vince in hun bedje, wachtend op dat telefoontje dat het écht ging beginnen. Het was zo spannend dat ik de pijn amper voelde. Pas een uurtje later begon het heel hevig te gaan en wie had kunnen denken dat je er om 9 uur al zou zijn. Alleen eraan terugdenken grijpt me bij de keel. Het was zo’n mooi moment. Soms wil ik de klok even terugdraaien naar het moment dat ze je op mij legden. Een gevoel van dankbaarheid, nieuwsgierigheid, liefde. Eigenlijk alle soorten gevoelens komen er op dat moment in je op. Het is een onbeschrijflijk gevoel. Ik was tegelijk ook zo opgelucht dat het gedaan was. Want ja… bevallen is nu eenmaal niet het minst pijnlijke dat er is. Ik wou jou het liefst meteen aan heel de wereld laten zien.
Jij bent een vrolijke jongen. Dat was je de eerste maanden niet altijd. Je huilde voortdurend en het was zwaar, dat mag je gerust weten. Het is vaak nog steeds zwaar met het slaaptekort waarmee we kampen. Maar jouw vrolijkheid maakt veel goed. Je steelt ook iedereen zijn hart. Met dat lieve kuiltje, die sprekende ogen en die lach die zo breed is en zo oprecht.
We hebben er een tijdje op moeten wachten maar je kruipt… nou ja, zwemt. Je hebt een hele speciale manier van voortbewegen. Maar zoals ik al zei… je bent MIJN zoon natuurlijk. Er is niets ‘gewoons’ aan ons. Optrekken is het liefste wat je doet zodat je overzicht hebt. Als er iets niet naar je zin is dan maak je ons dat duidelijk op de meest dramatische manier dat je je kunt indenken. Zoals ik al zei… iets in de aard van mijn zoon… De appel valt niet ver van de boom is gebleken.
Weet je waar jij ongelooflijk blij van wordt? Van eten… ik denk dat het je favoriete bezigheid is. Als je iemand ziet eten dan WIL je dat ook. Mét ongelooflijk veel smaak. Smikkelen, smakkelen en met heel veel precisie. Alleen al door naar jou te kijken krijg je honger.
Mijn liefst Lex, een jaar is zo voorbij gevlogen, je bent zo gegroeid. Je hebt al zoveel geleerd en moet nog zoveel leren. Jij en je broer zijn onze grootste schatten. Het is zo leuk met jullie erbij. Jullie verrijken ons leven op alle gebied. Enkel een beetje meer slaap zou welkom zijn. Misschien een goed voornemen voor 2018 ?
Happy birthday en fijne Kerstdag lieve schat, jij bent voor altijd ons mooiste kerstgeschenk.
XOXO
No Comments