Unicorns & Fairytales
huilen baby - unicorns & fairytales
moederschap My life Personal

En dan zit je te huilen op de grond, naast je kind

Ik zat net nog te huilen, naast mijn huilende kind, op de grond. Het ging even niet meer. Na uren geween kon ik ook de tranen niet meer bedwingen. Af en toe wordt het even te veel en moet het eruit.

Nee, wij zijn absoluut niet gezegend met gemakkelijke kinderen. Het kan erger hoor, véél erger. Maar we zijn moe en trekken alles uit proportie. We hebben twee pittige boys. Stout? Nee… eerder… vermoeiend? Je hebt je handen vol. Vanaf de geboorte zijn het allebei jongens die niet doorslapen, veel huilen en héél veel aandacht vragen. Soms denk ik dat het komt omdat ik bij beide zwangerschappen redelijk gestresst was. Ik ben een stresskip? Misschien daarom? Of de genen? Geen idee. Maar dat resulteert in al 9 maanden onderbroken nachten. Soms zelfs nachten waarbij we een uur beneden gaan zitten met Lex uit schrik dat Vince wakker wordt.

Maar goed… Twee pittige kinderen en maar één paar grootouders zorgt er ook voor dat we niet zomaar hulplijnen kunnen bellen wanneer het teveel wordt. Onze vrienden hebben ook allemaal twee kids. Ik ben mijn ouders ontzettend dankbaar dat ze elke week Vince opvangen en dat ze dit ook af en toe voor Lex gaan doen. Maar Vince is eigenlijk momenteel weer super braaf dus of hij er nu is of niet, we blijven gewoon slaaptekort hebben. Wat wél helpt is dat we natuurlijk even één iemand minder in de gaten moeten houden.

Maar goed, waarom zat ik nu op de grond te huilen naast mijn huilende kind, dat zo verwonderd was dat hij begon te lachen. Ik lachte groen terug. Pittige kinderen versus weinig slaap zorgt ook voor stress in de relatie. Jammer genoeg zijn we beiden blijkbaar niet zo stressbestendig en werken we onze frustraties vaak op elkaar uit. Mijn vriend heeft het helemaal gehad met deze situatie en ik ben eigenlijk verdrietig . En weet je waarom? Omdat ik eigenlijk misschien ooit nog wel een kindje wil/wou en omdat dit absoluut niet aan de orde is voor mijn vriend. Moesten we nu twee gemakkelijke baby’s hebben gehad dan zou hij misschien niet zo denken. En weet je waarom nog? Omdat ik twee keer bij beide jongens het gevoel heb dat ik niet ten volle kan/kon genieten. Ik ben gelukkig en ik zien mijn kinderen uiteraard graag, maar we vallen heel vaak van die wolk af wanneer we weer uren in het gehuil zitten.

Lex is ook een beetje ziek, moet aërosollen (ook dat gaat langs geen kanten, uiteraard…Dan lees je van anderen dat hun kind in slaap valt van dat zoemende geluid, bij ons wordt er natuurlijk iemand hysterisch…) en krijgt ook nog eens tandjes door. Ik weet het, je zou voor minder huilen, het is allemaal tegelijk. Ik gaf hem een badje, speelde met hem, gaf hem iets tegen de verhoging en de pijn en ik zag hem in zijn ogen wrijven. Ik dacht: die gaat goed slapen. Nee… BAM, ogen open, keel open en gaan. Wenen, anderhalf uur aan een stuk… tot hij uiteindelijk opgaf en in slaap viel. Alles probeerde ik. Troosten hielp niet. Andere kinderen vallen in slaap op je schouder of worden rustig als je hen dicht bij je houdt. Lex niet… Hij spartelt. Niets is goed. Enkel de Babybjörn wipper. Dank God dat dit uitgevonden is. Really….En het doet me pijn dat mijn kind op die moment ook niet rustig wordt van gewoon bij mama te zijn. En ja hoor, ik ben echt heel rustig gebleven. Tot die ene moment… dat ik meehuilde.

Maar goed. Ik heb geweend, de emoties zijn eruit en Lex ligt te slapen. Vince is ook in dromenland bij oma en opa…. en ik… ik hoop op een paar uur slaap. Ik zal de flesjes al klaarzetten en de elektrische tandenborstels opladen (dat is nog een ander verhaal…tell you later)

 

XOXO Nathalie

 

You Might Also Like...

11 Comments

  • Reply
    Ester
    2 oktober 2017 at 07:21

    Ik hoop op beterschap, Nathalie.
    Hier is Jules ook een slechte slaper, pas rond zijn 4de verjaardag is hij deftig beginnen doorslapen.
    Het enige verschil: hij werd ‘s nachts 2-tal keer wakker, maar een aai over zn hoofdje was voldoende om hem te kalmeren. Hij had gewoon bevestiging nodig dat we er nog waren, denk ik. Het lijkt peanuts tov wat jij nu doormaakt :(.

    Dikke knuffel xx

  • Reply
    Michelle Fatima
    2 oktober 2017 at 07:49

    Zulke blogs vind ik fijn om te lezen. Nee niet omdat je moest huilen natuurlijk. Maar omdat hij zo persoonlijk is.

    Nu over dat wenen. Ik voel je. Ik word nog altijd wakker van Nu’aim. En dat 4 jaar. En tijdens de zwangerschap sliep ik super slecht voor maanden. Natuurlijk breekt dat op. Hopelijk komt er toch een beter slaappatroon aan bij Lex.

  • Reply
    TanteFie
    2 oktober 2017 at 07:58

    Wij herkennen het stukje van aerosollen. De eerste keren bij mijn neefje gingen ook niet al te best.
    Dikke knuffel

  • Reply
    Brenda
    2 oktober 2017 at 08:31

    In zijn geheel is je verhaal zo herkenbaar…helaas! Wij hadden ook zo’n baby en ben hierdoor toch wel in een serieuze dip terecht gekomen. Verzorg jezelf dus goed en zorg dat je af en toe je batterijen kan opladen. Het betert wel hoor, beterschap is in zicht!!

  • Reply
    Alice
    2 oktober 2017 at 09:05

    Wat een ongelofelijk eerlijke blogpost is dit. Als mama is slaap toch echt iets waar je veel te weinig van krijgt, hoe hard je ook je best doet. Maar ‘sleep when the baby sleeps’ kan nu eenmaal niet als er ook een tweede rondloopt. Ik hoop dat je snel eens lange nachten krijgt en dat je er eens tussenuit kan met je partner! Ik moet zeggen dat ik ondertussen zelfs al overweeg om te stoppen met de borstvoeding in de hoop eens een nachtje niets te moeten doen. Maar zo simpel ligt het natuurlijk niet! Veel succes!

  • Reply
    Jess
    2 oktober 2017 at 09:09

    Oh lieverd, lijkt me zo moeilijk. Huilen kan altijd eens deugd doen! Ik hoop mee dat je toch nog wat uren kon slapen. *virtuele knuffel*

  • Reply
    Jennifer
    2 oktober 2017 at 11:26

    Aerosollen lukte hier ook nooit. Wij mochten van de kinderarts ook puffen, dat heeft een gelijkaardige werking en duurt nog geen minuut ?
    Verder hele dikke knuffels! Komt goed ze.. maar is ook echt heel zwaar nu. Wees maar heel lief voor jezelf, je doet alles dat je kan!

  • Reply
    Wendy naessens
    2 oktober 2017 at 12:08

    Heeel herkenbaar! Iedereen in mijn omgeving droombaby’s, maar hier was mijn zoontje heeeeeel pittig, ook idem aerosolverhaal, ook idem crisis in de relatie ( behalve dat baby 3 hier wel nog altijd n optie is)… hij is nu 2 en zegt echt hele dagen ‘nee’. Ik veb n meisje en n jongen en het kan kort door de bocht zijn, maar ik vind meisjes net wat minder pittig in de eerste levensjaren ( maar das mss toevallig of persoonlijk). Conclusie: het wordt gelukkig alleen maar beter, ook bij jullie daar! Ik duim mee voor betere nachten, want das idd zwaar *** en weegt sowieso door bij iedere normale man / vrouw! X

  • Reply
    Kool Family
    2 oktober 2017 at 12:34

    Wat een mooie eerlijke post. Je staat niet alleen, durf ook eens hulp inroepen als je even een rustig weekendje nodig hebt én/of eens een nachtje wil doorslapen.

  • Reply
    viedesofie
    2 oktober 2017 at 19:58

    Succes! Ik weet wat je doormaakt. Er komt beterschap, dat weet ik wel zeker, de vraag is alleen wanneer.
    Voor het aerosolen zetten wij een filmpje van bumba op. Dan gaat het iets beter, maar waarschijnlijk heb je dat wel al geprobeerd.

  • Reply
    Sofie
    3 oktober 2017 at 10:52

    Het is een kwestie van verwachtingen aanpassen, maar makkelijk is dat niet altijd.
    Knuffel meid en wenen is heel goed he, zeker doen dus!

Leave a Reply