Vandaag is het de Antwerpse moederdag. Tijd om eens even stil te staan bij het moederschap en wat het voor mij tot op heden gaf. Wat ik wél weet is dat ik tonnen respect heb gekregen voor mensen met kinderen. Eigenlijk het ouderschap in het algemeen. Want het is al lang niet meer enkel moeders die voor kun kroost zorgen. Nou ja, bij ons dan toch niet. Al is mama er nog altijd wel voor de ‘zachtere’ activiteiten en met papa kunnen ze stoeien. Dan doe ik wel even mijn ogen toe.
# Oneindig veel liefde
Ik was bijna begonnen met de iets ‘mindere’ kanten maar die plaats ik er wat tussen. Want nee, het ouderschap is niet enkel rozengeur en maneschijn. Ik ga deze keer eens beginnen met een positieve noot! Want het moederschap bracht mij een gevoel van oneindige liefde. Een liefde die je niet kent of voelt als je geen kinderen hebt (sorry) en een liefde die volgens mij ook nooit overgaat, wat er ook gebeurt. Je kind is een deel van jezelf, daar is gewoon geen ontkomen aan. Ik ben heel blij met dat gevoel in mijn leven want in mijn hart is plek genoeg. Ze veroveren het grootste deel, dat is wel een feit.
# Onzekerheden
Ik kan niet ontkennen dat ik een héél onzeker persoon ben. Mensen die mij voor de eerste keer zien zullen dit niet begrijpen. Ik kan namelijk héél goed doen alsof ik dat wel ben. Toen ik voor de eerste keer moeder werd heb ik erg veel last gehad van onzekerheid. Dit ging zelfs soms ten koste van iedereen. Het overheerste alles. Gehuild heb ik… tonnen tranen. Maar stilletjes aan werd ik het ‘moeder zijn’ gewoon en werd ik zekerder. Ik besloot nooit meer dezelfde ‘fouten’ te maken bij mijn tweede kind. Tot ik het tweede kind had…. en het ook een huilbaby was… toen kwamen diezelfde onzekerheden weer boven. Maar ik denk dat iedereen af en toe wel onzeker is. Tenslotte ben je met vlees en bloed bezig. JOUW vlees en bloed.
# Druk(te)
Mijn sociaal leven is wel even drastisch veranderd. Ik kan nu niet meer gaan sporten wanneer ik wil, ik kan ook niet meer uitgaan wanneer ik wil en je moet voortdurend rekening houden met je gezin. Dat weet je natuurlijk wel als je aan kinderen begint (nou ja, dat hoop ik toch) maar dat mijn leven zo zou veranderen wist ik niet. Zowel in de positieve als minder positieve zin. Ik heb het altijd druk want je bent eigenlijk altijd bezig, een hele dag door. En als je niet bezig bent met de kinderen dan ben je bezig met hun kleren te wassen, speelgoed op te ruimen en eten te maken hahaha. Drukte is er ook een hele dag door. Bij ons dan toch. Wij hebben geen stille kids. Ach, ze zijn levendig, net zoals hun mama.
# Angst
Er is ook wel een beetje angst bijgekomen. Wanneer ze alleen ergens heen zijn, wanneer ze nieuwe dingen proberen en voor de eerste keer alleen op het speeltoestel klimmen. Ik denk dat iedere ouder wel een soort van angst in zich heeft voor wat komen gaat. Ook naar de toekomst toe. Gaan ze later goede vrienden hebben? Gaan ze fijne mensen worden, gaan ze goed op hun pootjes terecht komen enz… Opvoeding doet veel maar vriendenkringen nog meer op latere leeftijd. Daar heb je dan weer minder aan te zeggen en dat boezemt me soms angst in. De keren dat ze alleen gaan uitgaan, met de auto gaan rijden, eens teveel gaan drinken enz… Oh boy. Maar goed, dat is toekomst.
# Dankbaarheid
Het moederschap heeft me ook dankbaarheid gebracht. Dankbaar dat wij twee gezonde kinderen hebben die goed ontwikkelen. Dankbaar dat wij überhaupt kinderen hebben gekregen want ook dat is niet voor iedereen een evidentie. Dankbaar voor alles wat er op mijn pad komt nu ik mama ben en dankbaar voor de kennis die je erbij krijgt en het respect naar andere ouders toe.
# Slaaptekort
Ik kan niet ontkennen dat wij wel een beetje pech hebben met het slaapritme van onze kinderen. Beiden waren huilbaby’s en zijn zeer pittige karakters. Ze slapen enorm slecht en tot enkele maanden geleden konden we er nog om de paar uur uit. Sinds Lex 2 jaar geworden is slaapt hij zo goed als door maar is hij tussen 5 en 6 uur wakker. We voelen dat wel. Fysiek en mentaal. Want ook overdag zijn onze kinderen niet zo rustig en vragen ze zeer veel aandacht. Maar weet je… als dat het enige ‘erge’ is, dan neem ik dat er wel bij. Er zijn veel ergere dingen.
# Een nieuw ‘beroep’
Ik kan ook wel zeggen dat het moederschap mij een nieuw beroep heeft gegeven. Ik wou altijd al schrijver worden. Nu doe ik dat op mijn eigen blog en verdien ik daar genoeg geld mee zodat ik het als halftijds beroep kan uitvoeren en zo mensen mijn verhalen, tips en ideetjes kan blijven geven. Ook op Instagram heb ik veel te doen. Maar jammer genoeg wordt dat medium vaak uitgebuit door aasgieren. Zitten veel mensen in pods en gebruiken ze automatische bots om zo volgers aan te trekken of kopen ze er. Gelukkig zijn de persbureaus en de mensen die volgen dat stilaan aan het doorprikken.
# Verantwoordelijkheid
Er komt een hele hoop verantwoordelijkheid bij als je kinderen hebt. Dat is even zoeken. Het komt automatisch bij en als het om je kinderen gaat ben je een leeuwin. Maar af en toe ga je toch een keuze moeten maken. Dan is het jouw verantwoordelijkheid.
# Vindingrijkheid
Kinderen zoeken zoveel grenzen op. Je moet soms zo vindingrijk zijn om alle vragen van je kinderen te omzeilen. Ze lokken je zo in de val. Hahaha. Ik weet nog goed dat Lex voortdurend huilde en niet wou slapen. We wisten niet wat we moesten doen behalve mee huilen. Tot we op doktersbezoek gingen en ze een elektrische tandenborstel op de tafel legde. Het gezoem van de tandenborstel deed Lex kalmeren. Sindsdien hadden we permanent twee elektrische tandenborstels gereed staan om hem ‘s avonds in slaap te doen. Die ging zelfs mee naar oma en opa. Eigenlijk heel erg want je kweekt slechte gewoontes, maar wie ten einde raad is… moet vindingrijk zijn zeker?
# donkerder haar
Voor ik kinderen had was ik héél blond. Zeker in de zomer. Sinds mijn zwangerschappen is mijn haar veel donkerder geworden. Ik heb nu een natuurlijke ombre denk ik. Allerlei kleuren door elkaar. Van heel blond tot bruin. Wel speciaal 😉
# Veel speelgoed, veel kinderkledij en gewoon… rommel
Wanneer ik foto’s bekijk van voor ik kinderen had, dan leek mijn huis zo leeg. Nu staat er ligt er overal wel wat. We hebben een speelkamer, twee kinderkamers, overal liggen kinderkleren en boekjes of treinsporen. Zo grappig. Echt een huis van een gezin. Kidsproof… Maar we proberen het wel voor we gaan slapen op te ruimen, al lukt dat niet altijd. Soms willen ze zo graag een gemaakt spoor of LEGO bouwsel laten staan en dan doen we dat ook. Vaak vertrekken we in een haast waardoor het wel lijkt alsof er een wervelwind doorheen het huis ging, maar als we dan terug thuis komen proberen we dat wel zo snel mogelijk terug op orde te zetten. Eigenlijk is het simpel: probeer niet té veel rommel te hebben, dan kan je ook geen rommel maken.
# liefde voor kidsproof uitstapjes en kinderspeeltuinen
Ik mocht er vroeger niet aan denken: kinderuitstapjes en buitenspeeltuinen. Bleef ik altijd van weg. Nu is dat mijn redding. Ik kijk altijd naar leuke kidsproof uitjes en ik kan er ook echt van genieten. Geweldig hoe jij als moeder mee verandert…
Uiteraard nog veel meer. Ik kan wel uren doorgaan. Zijn er puntjes bij die herkenbaar zijn?
XOXO Nathalie
No Comments