Het is niet moeilijk voor mij om te weten waarom Vince is hoe hij is. Hij is namelijk mij. Nou ja, niet helemaal, maar hij heeft wel heel veel van mij weg. Maar het is wel lastig om te achterhalen waarom hij iets doet. Vooral zijn gevoeligheid heeft hij van mij. Dat speelt hem soms parten. Meer en meer. Hoe goed hij ook kan praten, toch lukt het hem niet om te vertellen waarvan die tranen komen. Toen ik in mijn doos aan het rommelen was met boeken die ik nog wou reviewen kwam ik een prentenboek tegen die ik enkele maanden geleden besteld had maar eigenlijk vergeten was… Het tri-tra-tranenboek. Dat komt nu wel erg goed van pas.
Hooggevoelig kind
Het wordt me meer en meer duidelijk dat Vince een hooggevoelig kind is. Ik wil er uiteraard nog geen stempel op kleven maar het helpt mij wel om anders met hem om te gaan. Om zijn gedrag beter te begrijpen. Vince is namelijk een heel lief kind, kan het la goed uitleggen en staat op bepaalde gebieden al een stapje verder dan sommige leeftijdsgenootjes. Behalve op sociaal gebied. Wanneer hij zich goed voelt zal dit niet zo zeer opvallen, maar dat duurt soms wel een poosje. Ik observeer hem soms en dan merk ik bepaalde dingen die mij bevestigen wat ik al lange tijd denk… Zelf ben ik ook nog niet zo lang tot de ontdekking gekomen dat ik hoogsensitief ben en dat dit effectief dus wel bestaat en dat er zelfs boeken over geschreven zijn, Facebook groepen en noem maar op. Het is niet raar, het is écht.
Huilen
Soms kan hij zomaar plots huilen. Enkele dagen geleden begon hij in school plots te huilen en hij stopte niet. Twee uur aan één stuk heeft hij gehuild, gesnikt. Niets kon de juf doen om hem te troosten. Ze probeerde wel maar dat lukte niet en wanneer andere juffen mee probeerden uit te zoeken wat er nu aan de hand was kon hij het niet vertellen. Hij verzon iets om toch maar iets te kunnen zeggen maar eigenlijk was dat het probleem niet. Ik weet dat hij het lastig vindt dat hij twee juffen heeft. Was dat het? Ik weet ook dat hij vaak na school naar de wc spurt omdat hij geen grote boodschap durft doen op school. Misschien was er op de speelplaats wel iets gebeurd, of net voor ze naar binnen gingen. We weten het niet. Het is zeer lastig voor iedereen: voor Vince, zijn juffen, mezelf en anderen. Het kan vanalles zijn.
Teveel prikkels?
Een van mijn collega’s, zijn juf voor volgend schooljaar, zei me wel iets waarover ik ben gaan nadenken. Misschien ervaart hij teveel prikkels. Een hoogsensitief persoon is daar gevoeliger aan. Moeten we alles wat rustiger aan doen: niet téveel uitstappen plannen, ook gewoon eens niets doen. Het klopt dat we wel vaak activiteiten doen maar ook niet voortdurend. Dat lijkt misschien wel zo als je mijn blog leest maar het is niet zo dat we nooit thuis zijn. Toch blijven haar woorden in mijn hoofd malen en ga ik ermee aan de slag. Het klopt inderdaad dat we onze kinderen niet mogen overstelpen met teveel activiteiten. Dat wist ik eigenlijk wel. Maar soms vergeet je het ook wel eens… en een kind zal niet snel toegeven dat hij moe is 😉
lees ook: inbakeren bij baby’s
De wereld van een kleuter
Het is moeilijk om te weten wat er in dat hoofdje allemaal maalt. Vince (en nog andere kinderen als ik verhalen hoor en lees van anderen) kunnen soms doordraaien door iets banaals (in onze ogen). Momenteel ben ik een boek aan het lezen, ‘How2talk2kids‘ , waarin staat uitgelegd op welke manier je beter kunt communiceren met kinderen en tieners. Vaak valt er bij mij dan wel heel veel op zijn plek. Ik ontdek meer en meer hoe ik Vince kan doen kalmeren, maar ik besef ook dat dit voor anderen niet altijd makkelijk is. Zo helpt boos worden helemaal niet bij Vince. Dan begint hij nog harder te wenen en hij stopt niet. Niet hé. Wil dat dan zeggen dat Vince alles mag doen wat hij wil en dat we zijn zin geven ? Helemaal niet. Natuurlijk weigeren we hem dingen, maar ik probéér dan niet boos te worden maar dit op een andere kordate manier aan te pakken.
Het tri-tra-tranenboek
Ik ga nu aan de slag met het tri-tra-tranenboek (Ilona Lammertink & Lucie Georger) . Het is een boek in de serie Bobbels en Bubbels van uitgeverij Clavis. De reeks Bobbels & Bubbels staat voor sterke, emotionele verhalen waarin elke negatieve emotie (een bobbel) zoals boos, bang en verdrietig zijn op een mooie manier verwerkt wordt, zodat er weer positieve gevoelens (bubbels) ontstaan. Dit boekje is voor kinderen tussen 4 en 6 jaar ongeveer. Het verhaal gaat over een meisje dat vaak moet huilen. Soms zijn het help-tranen (wanneer ze pijn heeft bijvoorbeeld) en soms zijn het niet-help-tranen (wanneer je bijvoorbeeld iets niet durft). Haar opa helpt haar met raad en daad en samen komen ze tot een spreuk die ze moet opzeggen wanneer ze voelt dat er niet-help-tranen komen.
Op het einde van het prentenboek krijg je ook nog advies van professionals. Daar staat een opdracht bij die je kan doen samen met je kind. Vooral voldoende praten met je kind is zeker belangrijk. Samen praat je dan over de soort tranen en probeer je de niet-help-tranen minder en minder te laten komen.
Ik ben benieuwd …
Hier vind je de boekjes van de serie Bobbels & Bubbels (Clavis). Wij gaan aan de slag met ons hooggevoelig kind en de boeken hihi.
No Comments