Hey, het is oké om oké te zijn…

Ik heb de wonderlijke gave om heel wat te voelen. Anderen hun stemmingen snijden door mij heen. Ik voel feilloos aan wat er in een ruimte zonder woorden wordt gezegd. Zelfs soms achter het scherm vandaan. Een gave maar ook soms een last. Het duurde enorm lang om dit te aanvaarden, maar ik kom er… en ik heb ontdekt dat het eigenlijk best oké is om oké te zijn. 

Ongemakkelijk voel ik me soms… als ik van mijlenver situaties zie aankomen, dingen kan inschatten en stemmingen kan aanvoelen. Plaatsvervangende schaamte treed vaak op, ook al heb ik met sommige situaties niets te maken. Leed van anderen, verdriet, ziekte… ik neem de hele wereld op mijn schouders mee. Kritiek die niet zo fijn gebracht is draag ik dagenlang mee, doen mij soms wankelen op mijn benen en nadenken over dingen die ik me soms niet zou mogen aantrekken. Ik hou niet van negativiteit en wil niets lievers dan in een droomwereld zitten, zoals in de films, waar alles romantisch en mooi is. Ik kan moeilijk begrijpen dat mensen elkaar willen kwetsen. Helaas, die droomwereld is de échte wereld niet. Ik moest zien te dealen met de gevoelens die ik vaak had. 

Eigenlijk kwam het besef toen ik las over hoogsensitiviteit enkele jaren geleden. De puzzelstukjes vielen in elkaar en ik begon er massaal over te lezen. Ik ontdekte toen waarom ik zo vaak van die gevoelens had. Dat had ik ook als kind. Sindsdien ben ik alleen maar gegroeid. Als je weet wat er is kan je er beter mee om. Ik heb mezelf allerlei zaken ‘aangeleerd’ die mij beschermen tegen negatieve gevoelens en de ommekeer kwam toen ik met goede bedoelingen met iemand een gesprek aanging over wat mij dwars zat (ik kan nogal lang blijven doorgaan over iets waarmee ik niet akkoord ben of waarvan ik vind dat het onrechtvaardig is) en ik niet de positieve vriendelijke return terugkreeg die ik verwachtte. Niemand had ook niet de neiging om mij te troosten toen ik in tranen uitbarstte. Nadien dacht ik… waarom ben ik altijd diegene die probeert om in alle situaties lief te zijn, mezelf soms weg te cijferen zodat de andere een goed gevoel heeft? Waarom maak ik me überhaupt druk ik sommige bepaalde zaken die eigenlijk niet veel waarde hebben.? Het was niet de reden maar wel de druppel. Ik nam me voor om niet meer mezelf te laten meeslepen in negatieve gevoelens door dingen die anderen zeggen of doen. Of om mij druk te maken in dingen die het eigenijk helemaal niet waard zijn. Tenzij over mijn beroep… ik kan er nog altijd niet tegen dat ze steeds zitten te zeuren op leerkrachten. Ik ga dan in mega verdedigingsmodus. Ik zou dat moeten afleren want er zijn mensen die mij graag uit mijn kot jagen. Misschien om te lachen, maar ze begrijpen niet dat het kwetst. Als je goed wil doen en het wordt niet gezien of geapprecieerd. Daar ben ik nog steeds hele gevoelig aan. 

Het is oké om oké te zijn. Meer dan oké zelfs. Be happy! Be positive. Zo kan jij je beste zelve zijn voor anderen ook… 

Op dit ogenblik kan ik zeggen dat ik veel positiever in het leven sta. Ik ben geduldiger, nog steeds vriendelijk, kordater, nog steeds heel gevoelig… Maar er is toch iets veranderd. Ik blijf niet meer zitten in die negatieve spiraal. Ik kan bijvoorbeeld aangedaan zijn van iets, maar daar enkele uren later komaf mee gemaakt hebben. Ik heb een soort rust over me heen gekregen (meestal natuurlijk, ik ben nog altijd menselijk en HSP dus ik ben niet altijd superrusting) 

Maar weet je… ik durfde voordien niet vaak toegeven dat het goed ging met mij. Omdat ik me dan schuldig voelde tegenover mensen die het niet goed hadden. Of ik durfde ook niet zeggen dat het niet goed ging omdat ik me dan weer schuldig voelde tegenover mensen die het nog moeilijker hadden. Maar hey… het is best oké om oké te zijn. Toch? Want als ik me goed voel, dan kan ik er ook op mijn best zijn voor anderen. En dat is nog steeds iets wat ik enorm graag doe: anderen inspireren, naar anderen luisteren, anderen opkrikken… Er staat niet voor niets op mijn lijf getatoeëerd: dream, believe, create, inspire. 

Heel die corona toestand buig ik trouwens om naar iets positiefs. Ik focus me op mijn job, mijn gezin, mijn creatieve bezigheden, de blog, anderen inspireren. Ik kan mij verplaatsen in de gevoelens van anderen die het nu enorm moeilijk hebben. Dat is verschrikkelijk! Er was een tijd dat ik er zelf mee onder ging lijden. Maar nu… ik… ik voel me oké. En dat is oké. 

Ik zorg beter voor mezelf. Ik laat negatieve impulsen minder toe, ik lees enorm veel boeken over deze onderwerpen en … ik omring me met mensen die mij gelukkig maken. Het heeft me 35 jaar gekost om tot dit punt te komen en ik ben er vaak nog altijd niet helemaal. Er gaan momenten komen dat ik weer in een dipje zit. Maar dan hoop ik…dat ik ook op die mensen kan rekenen die op mij ook hebben kunnen rekenen. Want liefde, vriendschap en vrolijkheid/positiviteit… dat heeft iedereen in zijn leven nodig.

Dus hey, het is oké om oké te zijn. Meer dan oké zelfs. Be happy! Be positive. Zo kan jij je beste zelve zijn voor anderen ook… 

XOXO Nathalie