Lieve Lex,
Wat heb jij plots een grote sprong gemaakt. Je bent enkele weken beginnen stappen, heel voorzichtig. Maar nu ga ga er als een speer vandoor. Al dan niet achter een karretje. Met een karretje loop je gewoon kei hard hahaha. Zonder karretje lukt het ook hoor. Af en toe nog dronkemansstapjes maar het lukt al vlotjes. Wanneer je valt dan sta je terug op. Op kussens laat je je gewoon vallen, het liefst nog met een aanloop. Nu dat het stappen vlotter gaat horen we jou al meer brabbelen. Dat is het dan ook, brabbelen. We beginnen wel al woordjes te begrijpen. Je zegt nu ‘mama’, ‘daar’, ‘hier’, ‘daaaa’ (danku) en je eigen naam en ook ‘vish’ (Vince). Zo schattig. Je kan al heel goed duidelijk maken wat je graag zou hebben, met gebaren. Jij kan ook heel theatraal beginnen ‘fake wenen’ als je je zin niet krijgt. Ja…
Je draait iedereen rond je vinger met je aaibaarheidsfactor. Je bent ook ontzettend lief. Jouw brede grappige lach gecombineerd met een kuiltje, een beetje flapoortjes en grote blauwe ogen doen iedereen blijkbaar smelten. (Dat zal je van de mama hebben hahahaha, hum grapje ) Knuffelen doe je ook heel graag en kusjes komen geven. Wanneer ik jou een knuffelbeest geef dan neem je het vast en knuffel je het zo lief. Mijn moederhart smelt!
Eten doe je als de besten. Jij wil zoals een groot kindje mee van tafel eten en je lust bijna alles. Enkel kaas en smeerkaas zijn niet jouw favorieten. Vleesje gaat er dan weer vlotjes in. Helemaal jouw papa en broer. Dat heb je zeker niet van mij… Maar we mogen dus niet klagen over jouw eetlust want dat zit wel snor. We moeten zelfs je bord wegzetten want je zou bijna niet stoppen.
Jij speelt graag samen met andere kindjes en natuurlijk ook met mama en papa. Als je maar aandacht hebt, dan zit het goed. Vince is natuurlijk al wat groter en doet vaak gek met jou, je bent het dus gewoon om met drukte om te gaan hahaha. Met een balletje gooien, torens maken, met de Kapla blokken en kussens spelen doe je momenteel heel graag.
Je bent jammer genoeg heel vaak ziek. We hebben dit laten controleren en ze vinden niets speciaals. Toch is het raar dat je oortjes zo vaak lopen. Dit moeten we in de gaten houden. We dachten dat je een lage weerstand had maar dat blijkt het niet te zijn. Je wordt nog steeds ‘s nachts wakker om een fles te drinken. Sommige mensen zeggen dat het normaal is en anderen zeggen dat het een gewoonte is die doorbroken moet worden. We hopen gewoon dat het op een dag niet meer nodig is en dat je doorslaapt. Het komt wel goed denk ik dan. Buiten enorme vermoeidheid en vergeetachtigheid valt het nog wel mee… ahum…
Liefste Lex, jij bent echt een lief mannetje! We zien jou ontzettend graag. Blijf maar groeien en lief zijn voor iedereen.
XOXO mama
1 Comment
Sofie
25 februari 2018 at 20:13Onze Miko (augustus wordt hij 2) krijgt 5 van de 7 dagen ook nog een papje rond half vijf. Dus dat kan allemaal geen kwaad zenne. 🙂 dikke knuf
Ahja twee actieve broertjes zorgen altijd voor fun in het huis. 😉 xxx