Als de kat van huis is dansen de muizen… een gezegde dat iedereen wel kent! Manlief is een weekje weg met zijn collega’s en mama en zoon blijven alleen achter… Dolle pret!

We hebben best wel ons principes en rituelen, allebei. We proberen een beetje structuur in de opvoeding te brengen en we zijn echt wel op elkaar afgestemd. Natuurlijk is het ook voor ons nog zoeken. Vince is ons eerste kindje en we hebben allebei nul ervaring als het op kleine kids aankomt. Maar je voelt wel aan wat het beste is. Zo vermijden we gesuikerde dranken en ongezonde tussendoortjes en noem maar op… niet teveel televisie…

Manlief is het huis uit en wij blijven alleen. Gezellig samen badderen, spelen, eten… Er is enkel één grote spelbreker: de snottebellen! Boe! Het weer uiteraard ook maar gelukkig voorspellen ze tegen het einde van de week lekker warm weer. Dan kan Vince zijn zomerse kledij eens aandoen…

Vandaag gingen we naar tante V. want op woensdag is de onthaalmoeder gesloten. Daar kan Vince lekker spelen met mijn metekindje. Altijd leuk. Hij is een jaartje ouder en heel lief voor Vince. Maar ook manlief van tante V. was er niet dus was het dolle pret. Wij spraken af om samen te lunchen en te dineren. Kindjes een uurtje in bed en wij knockout op de zetel. Net wanneer ik in een diepe slaap dreigde te vallen hoorden we het gegil van kleine man. Mijn kleine man. Nondedju.

Voor één keer was het Bumba en fruitje in de zetel en niet maar één keer Bumba maar enkele keren Bumba. Pret. Vince wist echt niet waar te kruipen van enthousiasme. Bumba kwam gewoon terug. Dansen en klappen in de handjes en blij waren de kindjes. Op de Ipad muziek luisteren en danse n op liedjes van de krokodil, de trein en maya de bij! Moest ik enkele jaren geleden gedacht hebben dat mijn leven er zo ging uitzien dan had ik het niet voor waar genomen. Nou ja, ik zou het niet willen ruilen. Ik neem mijn glaasje cava er gewoon bij en dans mee.

Ik ontdekte ook dat Vince al goed zijn zinnetje kan doordrijven en met zijn onschuldige gezichtje veel kan verwezenlijken bij anderen. Een glimlachje wanneer hij zijn zin kreeg verraadde zijn niet zo onschuldige maniertjes! Hij begint spullen af te pakken van anderen en wilt zijn zin doordrijven. We blijven “nee” zeggen…Maar wie kan nou nee zeggen tegen dit soort smoeltjes…

Volgende week gaat Vince met oma en opa een weekje naar Center Parks. Wat gaat dat rustig zijn in huis. Maar misschien wel veel te rustig… We zijn met Vince al een keer naar Center Parks geweest en dat was heel leuk. Je kan onze avonturen hier lezen!

XOXO Nathalie