(deze blog schreef ik enkele dagen voor de geboorte van zijn broer!) Vince is de laatste tijd een beetje ‘uit zijn doen’. Waarschijnlijk een weerbots van al de gebeurtenissen. Bovendien voelen kinderen feilloos aan dat er iets grootst staat te gebeuren. Ik denk dat het daarom is dat Vince een moeilijke periode doormaakt, tegelijk met de ‘leeftijd’ dat die heeft.
Moeilijke periode kleuter : herkenbaar?
Vince was altijd een hele goede slaper. We hadden ook geluk dat hij de laatste tijd flink ging slapen na zijn slaapritueel. Heel af en toe zeurde hij wel eens maar meestal duurde dit nooit zo lang. Dan sliep hij door tot 7 uur ‘s morgens of zelfs 8 uur. Luxe want we hebben in het verleden ons deel al gehad. Vince sliep pas door vanaf zijn eerste verjaardag. Daarna sliep hij wel door maar was hij steeds wakker om 5 of 6 uur. De laatste maanden ging het perfect in onze ogen. Flink riep hij ons als hij wakker was . Nooit kwam hij uit zijn bed. De overstap naar een groot bed ging ook zonder problemen. Tot vorige week…
Vince deed plots moeilijk om te gaan slapen. We moesten ‘blijven kijken aan de deur’. Nog wat uitvluchten zoals drinken en gaan plassen… Maar we dachten: ach dat is natuurlijk de leeftijd (wat ook voor een deel wel zo zal zijn). Maar goed, na al die uitvluchten ging hij altijd weer slapen. Sinds enkele dagen staat Vince midden in de nacht in de gang, kruipt hij uit zijn bed en huilt hij heel de boel bij elkaar. We krijgen hem gewoon niet meer in zijn bed, tenzij we aan de deur blijven staan. Maar mochten we terug door gaan heeft hij het meteen door. Dan komt hij weer uit bed. We zijn genoodzaakt hem op de duur in een reisbed te leggen en zelf in zijn groot bed te gaan liggen. Dan duurt het nog minstens een half uur voor hij weer slaapt. En wij ook natuurlijk.
Herkennen jullie dit gedrag? Wat hebben jullie gedaan?
Ander gedrag
In de loop van de dag gedraagt hij zich vaak ook anders. Flauwer dan anders of lastig gedrag. Onbeleefd zijn of steeds ‘neen’ zeggen, niet luisteren enzovoort.Echt zijn willetje doordrijven. Niet elke dag hoor. Maar je merkt wel dat het anders is. Huilbuien, driftbuien, minder goed eten enz. Dat kan ook de leeftijd zijn. Ik betrap me erop dat ik steeds naar antwoorden zoek.
In school
Hij gaat nu halve dagen naar school. Hele dagen is nog wat veel voor hem. Alles is overweldigend en groot. In de klas voelt hij zich heel goed maar op de speelplaats wil hij het liefst aan de hand bij een juf en huilt hij. Het afscheid nemen ‘s morgens is ook moeilijk. Al zijn er dagen dat dit ook zonder traantjes lukt. Ze kunnen maar twee dagen slapen waardoor constant hele dagen naar school gaan nog geen optie is. In januari splitst de klas en hoort hij bij de oudste kleuters in het instapklasje. Dan zal het wel aangenamer voor hem zijn. Voor de juf ook trouwens, want een instapklas is allesbehalve gemakkelijk. In school doet hij wel alles mee, praat hij veel minder en is hij wat timide. Thuis daarentegen verzint hij verhalen, praat hij veel (en goed!) en zingt hij repertoires.
Ze voelen de veranderingen
Op instagram plaatste ik een foto met de vraag of mensen dit gedrag herkenden en ik kreeg erg bemoedigende berichten. Oef! Het was voor vele mensen herkenbaar. Ze voelen dat er iets grootst staat te gebeuren en ze beseffen dat er een baby op komst is waardoor ze zich wat minder voelen. Een soort concurrentie is op komst zeg maar… Natuurlijk ook de leeftijd want iedereen kent die befaamde peuterpuberteit.
Tips die ik kreeg om te doen als de baby er is
Ik kreeg een heleboel handige tips. Ik deel die natuurlijk graag met jullie.
- Consequent blijven: als je niet wil dat hij de gewoonte krijgt om in je bed te kruipen, laat het dan ook niet toe.
- Zeggen dat zijn plekje zeker niet zal worden ingenomen
- Veel aandacht geven aan Vince
- Laat hem iets kopen voor de baby als je in het ziekenhuis ligt
- Probeer je bezig te houden met Vince als hij op bezoek komt
- Betrek hem bij zoveel mogelijk dingen qua verzorging van de baby
- Niet zeggen dat de baby ‘op komst is’ als het zover is, gewoon naar de oma en opa doen en zeggen dat we gaan werken zijn
- Ook eens leuke dingen ALLEEN doen met Vince
- Laten merken dat Vince ook nog klein mag zijn
- Veel dingen samen doen
Vul jij het lijstje aan? Hebben jullie ervaringen met kinderen doe grote broer of zus worden en plots ander gedrag vertonen? Is het herkenbaar wat ik schrijf op die leeftijd? Help!
XOXO Nathalie
3 Comments
Femke
28 december 2016 at 08:18Een op een aandacht geven, opletten dat bezoek ook hem ziet staan en niet alleen maar oog heeft voor de baby, de baby krijgt veel kadootjes, helpen uitpakken is leuk, bij ons kregen ze ook een kadootje van de baby omdat ze zijn grote broer waren geworden, en niet te krampachtig alles verbieden (zachtjes zijn voor de baby, niet aan de baby komen, niet lawaai maken want de baby slaapt etc onze eerste kraamhulp zei juist wel alles door laten gaan dan weet hij er aan en ging rustig zijn kamer stofzuigen als hij sliep, ze slapen nog overal doorheen)
Liesellove
28 december 2016 at 15:32Ik denk dat het niet alleen aan de baby ligt hoor. Wat je schrijft is zo herkenbaar. Axelle die iets ouder is heeft ook een hele lastige periode gehad. Zij sliep altijd goed en plots kwam zij ‘s nachts ook in bed of wou ze ‘s avonds niet gaan slapen. Overdag kregen we dan extra lastig gedrag omdat dat kind eigenlijk heel erg moe was. Hier bleek het heel erg te maken te hebben met angsten en de grote gebeurtenis school die zij moest verwerken. Nu ja tegen dat wij doorhadden waarom ze altijd opstond, dat heeft wel eventjes geduurd. Veel communiceren en dan raak je er wel wijs uit wat er aan de hand is en kan je er op een positieve manier op inspelen. Maar weet vooral dat hij niet de enige is! X
roelina
28 december 2016 at 21:27Allemaal zo herkenbaar. Niet willen slapen, eten, huilerig en hangerig zijn. Al die veranderingen zoals een grote school, een groot bed, zindelijk (moeten) worden, twee zijn en ineens een mening hebben, een broertje…. Hier was onze kleine man ook erg lastig rond de geboorte van zijn broertje, en nog meer in de kraamperiode. Vertoonde jaloers gedrag, vooral richting mij. Ik vond het erg lastig en was bang de aandacht niet goed te verdelen. Maar het is uiteindelijk goed gekomen.
Een goede tip die ik kan geven: zorg ervoor dat de kraamvisite ook wat voor hem meebrengt, of koop zelf iets kleins. Zo gaat niet alle aandacht van het bezoek naar de nieuwe ‘indringer’ in huis.
Nu, 9 maanden later, heeft onze kleine man zijn kleine broertje echt volledig geaccepteerd. Maar nu openbaart er weer een andere fase. Ze willen met hetzelfde speelgoed spelen …zucht… en maken daar dan ruzie om… haha.