Het is geen gemakkelijke periode, voor niemand. Het is zoiets wat je leest in geschiedenisboeken en wat zou kunnen gebeuren verder van huis. Zo’n wereldwijde pandemie is iets dat ik nog niet echt op deze manier ervaren heb. Je weet wat ze zeggen… de ver van mijn bed show zeker? Ik moet me echter beschermen van al die nieuwsberichten die op mij afkomen, want de eerste week had ik angstaanvallen. Daarom ga ik er nu anders mee om.
Overbezorgd, paniekgedrag, angstaanvallen…
De eerste week volgde ik alles tot op de voet. Maar ik ken mezelf. Ik denk daar dan allemaal heel erg over na en begin overal problemen te zien. Ik werd bijna gek en stond stijf van de stress. Ik had die week ook last van misselijkheid, hoofdpijn en overgeven. Ik sliep niet en begon bijna smetvrees te krijgen. Ik denk dat ik er gewoon té hard mee bezig was. Maar je wil jezelf en je gezin zo goed mogelijk beschermen dus moest er iets gebeuren. Je kinderen spiegelen zich tenslotte aan jou en voelen heel sterk aan dat er iets aan de had is met je. Daarom draaide ik een knop om… Er zijn ook bepaalde inzichten die ik kreeg…
Ik volg minimaal het nieuws
Ik bekijk niet meer alle berichten op sociale media over de corona crisis, ik zet de TV ook niet voortdurend aan. Uiteraard volg ik de updates wel en pas ik de maatregelen toe. Maar ik ga niet meer alle berichten lezen die mij triest of bang maken. je, het is serieus en ja, je moet medeleven hebben met je medemensen, maar jezelf en je gezin gek maken is iets wat ik niet wil doen. Daarom heb ik dat al uit mijn leven verbannen. Ik besef maar al te goed dat er mensen zijn die het moeilijk hebben, dat de mensen in de zorg hun uiterste best doen en dat we er SAMEN door moeten. Dat ik niet voortdurend nieuws bekijk wil niet zeggen dat ik niet realistisch ben en mij niets aantrek.
Toch eens ‘meningen’ volgen en helemaal overstuur
En dan gebeurde het toch… kritiek die ik opving over leerkrachten (weeral) en ik raakte verwikkeld in een discussie. Ik roep op om respect te hebben voor ieders beroep, voor elkaar. Gewoon respect, meer niet.Ik hoef geen geklap, ik hoef niet te horen dat mijn job ‘vermoeiend’ of ‘zwaar’ zou zijn. Neen… gewoon respect en af en toe eens een bedankje. Net zoals ik de postbode keer op keer bedank en de winkelbediende begroet en mijn arts bedank. That’s it. Maar toch vonden er mensen het nodig om hun ‘mening’ (want dat is toch gewoon maar een mening??) te uiten en wederom te zeggen dat wij als leerkrachten heerlijk extra vakantie hebben nu tijdens deze crisis en helemaal niet solidair zijn. Kaakslag. En een wijze les, want ik was de hele dag overstuur en ik huilde tranen met tuiten. Dus voilà, dat is meteen ook de reden dat ik enkel het noodzakelijke volg. ik word er toch maar gek van en als je probeert uit te leggen waarom je gekwetst bent dan kan je niet om met terechte kritiek. TERECHTE kritiek… Ok… Ik denk dat het meer zegt over de anderen dan. Maar goed. Afgesloten.
Genieten van mijn kinderen (en af en toe gek worden)
Ik zit nu 24/24 met mijn kinderen thuis… je kan twee dingen doen: genieten of jezelf druk maken dat ze zo druk zijn hahaha. Ik kies om te genieten, wat niet wil zeggen dat het voor mij nooit teveel wordt. Ik ben zelf hoogsensitief dus mijn potje zit ook soms vol en dat ontplof ik ook. Ik kan op dat moment even niet meer rationeel nadenken en begin in het wilde weg te stampen (figuurlijk hé). Ik moet dan even mijn hoofd kunnen leegmaken. Ik ben nog volop zoekende hoe dat te doen, maar tegenwoordig helpen er wel een paar dingen: gaan douchen, wandelen of even gaan lopen (als manlief ook thuis is) en mild ouderschap proberen toepassen. Ook omdenken. Wanneer manlief niet thuis is omdat hij moet gaan werken, bereid ik me daarop voor, ook mentaal. Meestal kan ik dat dan wel aan…
Beschikbaar zijn voor de leerlingen
De dagen waarop ik werk moet ik voortdurend beschikbaar zijn voor mijn leerlingen. Dat is geen probleem als manlief thuis is. Voorlopig loopt dat net goed met de shiften van hem. Indien hij er niet is, dan heb ik zelf nog twee bengels thuis en je kan je natuurlijk nieten drie verdelen. Maar dat is hetzelfde bij andere thuiswerkende ouders. Dus ik klaag wederom niet. Je doet het maximale voor iedereen en af en toe gaat er eens iemand moeten wachten.
Ontspullen
Ik zei het eigenlijk al heel lang, maar het was er nooit van gekomen. Ik wou graag ontspullen… Deze keer heb ik het echt gedaan. Nou ja, in 100 stukjes natuurlijk, want soms heb je echt geen tijd. Maar ik verkocht wat spullen en maakte er iemand anders blij mee. Ik heb meer ruimte, ook in mijn hoofd, wat altijd fijn is. Er staan ook nog enkele zaken te wachten op nieuwe eigenaars tot na de corona crisis. De pakjes liet ik professioneel ophalen zodat ik mijn kot niet uit moest 🙂
Terug gaan lopen
Vroeger sportte ik op hoog niveau, ik trainde bijna dagelijks en ik ging ook nog krachttraining doen. Ik was echt een sporty girl. De laatste tijd lukte het mij niet meer. Ik begon wel te dansen op woensdag en dat bracht wel meer rust in mijn hoofd. Jammer genoeg met deze corona crisis mochten we ook niet meer gaan dansen. Ik begon dan maar terug te joggen. Ik won dan ook nog eens een jaarabonnement START TO RUN, dus dat was dubbel zo leuk! Ik zit momenteel aan de 5km en dat is een fijn gevoel. Om de dag ga ik een toertje lopen om even te ontspannen. ZA-LIG.
Veel werk maar geen geklaag
Ik ga niet zeggen dat dit het luilekker leven is. Het is hard werken. Ook voor school. We moeten filmpjes maken, beschikbaar zijn voor de leerlingen en dan nog eens onze eigen kroost entertainen. Maar weet je… het goede weer geeft mij energie. Ik ben echt een zomermens. Zon geeft mij een bepaald soort kracht… Onvoorstelbaar! Maar ik besef, en dat zeg ik erg veel, dat wij gelukzakken zijn. Ik heb het niet moeilijk momenteel. Zijn er eens momenten dat ik gek word? Uiteraard. Iedereen wel eens zeker? Maar onze kinderen zijn gezond, wij hebben een tuin, ik doe veel activiteiten met mijn kinderen en ik ben niet werkloos. Iedereen is gezond… dat is het belangrijkste.
Gemis
Het gaat dus wel met mij, maar ik mis iedereen. Vrienden, familie… uitgaan, lekker gaan eten, op vakantie gaan. Normaal gingen we naar het Zuiden van Frankrijk. Dat gaat natuurlijk allemaal niet door. Jammer. Begrijpelijk maar jammer. We zien toch allemaal wel uit naar die vakantie in het zonnetje, niet waar? Maar het belangrijkste voor mij is dat we onze familie en vrienden gaan terugzien. Dat is nummer 1!! En gezond blijven…
EN hoe gaat het met jou? Hoe gaan jullie om met heel deze corona toestanden?
XOXO Nathalie
No Comments