Liefste kleine man,
Toen we terugkwamen van New York viel het ons op hoeveel je weer geleerd hebt. Het baby is er echt wel af. Je begrijpt heel goed wat wij willen zeggen en je kan ook al veel zelf zeggen. Een beetje commanderen hier en daar… Mama moet meekomen, gaan zitten en draaien en je duwt me wel hoe jij het wil. Zo schattig. Wanneer je je zin niet krijgt ben je héél theatraal. Je laat je hoofd en armen samen naar beneden hangen en gaat snikken alsof je leven er vanaf hangt. Wij moeten dan proberen onze lach in te houden. Sorry, je bent dan ook zo cute.
“Was da na?” zeg je meerdere keren op een dag en doet er dan ook nog een gebaar bij om het nog wat duidelijker te maken. “Boem patat” als je valt en “Kan da ni” als er iets niet lukt. Aan de telefoon zeg je “Allow?” . Antwerps iemand? Je taal gaat er met de dag op vooruit. Je begint dan ook in zinnetjes te praten. Je woordenschat is enorm en sommige woorden komen er zo lief uit dat ik ze wel 100000 keer per dag zou kunnen horen.
Wat je heel leuk vind tegenwoordig is mee helpen met bepaalde dingen. De tafel dekken, kuisen, iets naar papa brengen (of omgekeerd) en de was in de wasmachine steken (of uitladen). Ook ben je vaak aan het zingen of praten in jezelf. De fantasie komt boven. Boekjes lezen doe je nog steeds graag , vooral met papa. Het is een tijdje minder geweest maar nu is het weer “papa”… Grrr. Je houdt van wandelen, met de kinderwagen op stap gaan (jij duwt) en met de fiets rijden.
Je bent een heerlijk ventje weet je dat? We zouden geen wereld kunnen bedenken als jij er niet zou in zijn. Mama worden is het beste wat me ooit is overkomen. Ik kan uren naar jou kijken en met jou lachen. Je bent ook zo lief. Ik had pijn, je nam mijn gezicht tussen je handen en gaf me een zoen.” Mijn hart smelt als je zo doet.
We love you, blijf nog een beetje klein…
X0X0 mama en papa
No Comments