Lieve Lex,
Ik begin waarschijnlijk al mijn brieven zo, maar wat gaat de tijd snel. Vorige week namen we afscheid van je bed en kreeg je een eenpersoonsbed, waar je MEGA GOED in slaapt… we stopten met het drinken van een ‘papje’ (eigenlijk gewoon water met 1 schepje in een fles, omdat het de gewoonte was) en je bent ondertussen al meer dan een week droog s’ochtends. Je durft alleen nog geen afscheid te nemen van de pamper ‘s nachts, ook al ben je droog, maar dat geeft niet. Ook dat komt wel. Alles op zijn tijd.
Met het afscheid van al deze dingen, komt dus ook bij mij het besef dat jij groot aan het worden bent. Heel groot. Geen baby meer… gelukkig ben jij een knuffelbeest, dat mij geregeld in de armen vliegt. Ik zou niets anders willen. Toch mis ik een beetje de kleine Lex…. typisch iets voor moeders zeker? Waar is de tijd dat je piepklein was. Eigenlijk was het niet altijd een even gemakkelijke tijd. Je was veel ziek, huilde héél veel en je hield ons ‘s nachts veel wakker. Gelukkig ben je er sterker uitgekomen…
Jij bent een specialleke. Met jouw ondeugende blik, sprankelende oogjes en kuiltjes in de wangen verover jij iedereen zijn hart. Met je gevatte opmerkingen laat je veel mensen lachen. Soms vragen we ons af hoe het komt dat jij alles zo goed kan verwoorden. Je doet niets liever dan jouw broer plagen (en andersom) maar eigenlijk kijk je ook wel heel erg op naar hem. Als het er op aan komt zijn jullie twee handen op 1 buik.
In school gaat alles prima. Jij neemt het zoals het komt, je geniet enorm en hebt leuke vrienden. Je huppelt als het ware in de klas en op de speelplaats. Jij durft tegen iedereen te praten en vertelt honderd uit over allerlei zaken die gebeuren. Een open boek zoals je mama. Vrolijkerd.
Jij hebt veel fantasie en wanneer je alleen thuis bent, dan zit je helemaal in je eigen wereld te spelen. Schattig om te zien en te horen. Samen knutselen vind je, net zoals Vince, de max om te doen en je staat ook altijd te springen om mee te helpen in de keuken. Geweldig. Vroeger at je heel goed maar nu kunnen groentjes (en vooral fruit) jou niet bekoren. Spaghetti gaat er daarentegen ALTIJD in. Je bent een moeilijkere eter geworden hoor. Hopelijk verandert dat nog. Fruit… dat eet je als het écht moet en dan vooral in school. Snoepen doe je wél graag, maar ook niet alles. Enkel lekstokken, vanille wafels, cake of chocolade en …. IJSJES! Jouw favoriete drankje is nog steeds water. Gelukkig 😉
Lieve Lex, blijf je sprankelende vrolijke zelf, wees lief tegen iedereen, ook al doen ze niet lief tegen jou. Wees altijd jezelf, doe wat je fijn vindt en maak plezier in het leven… Laat nooit iemand zeggen dat je iets niet waard bent. En weet…. mama, papa en Vince zijn er altijd voor jou NO MATTER WHAT…
lees: Ons Kerstekindje Lex is geboren!
Gelukkige verjaardag lieverd
XOXO mama
No Comments